Stapje voor stapje

Zo grappig om te zien dat de ontwikkeling van Elise in fases gaat. Was ze de ene periode druk met dingen pakken en van buik naar rug rollen, kwam er daarna een periode van kletsen. Hatsjie (na het niezen) en papa kon ze al heel snel zeggen. Bah en opa kon ze nazeggen en sommige woorden dat wilde ze duidelijk heel graag, maar was nog een beetje moeilijk (poes, mama)
En ineens lag het kletsen een beetje stil en kwam er weer beweging in. Van de ene op de andere dag kon ze soepel van rug naar buik rollen, en de knopjes van haar aquarium bedienen. De katten zijn ook steeds minder veilig. Zodra ze ze ziet doet ze moeite om bij ze te komen. Iets wat nog niet lukt, maar vast niet lang meer zal duren.
En eindelijk, eindelijk hebben we weer een nieuwe periode: eten. Hoewel ze heel geinteresseerd was in het eten dat wij zaten te smikkelen, had mevrouw echt nog geen zin in gepureerde wortel, bloemkool of banaan.
Maar inmiddels kon ze wel heerlijk sabbelen op een stuk meloen of komkommer. Alleen het zelf pakken was nog erg lastig met deze glibberige etenswaren ;-)
Toen ze vanochtend vroeg wakker was van haar ochtenddutje, trok ik in een opwelling en 'op goed geluk' een potje worteltjes uit de kast en hoera! Vol enthousiasme deed ze haar mond open! Toen ze het proefde was ze in eerste instantie nogal kwaad, maar uiteindelijk gingen er toch een paar hapjes naar binnen.
Het mag onderhand ook wel, met bijna 7 maanden 'moet' ze onderhand ook wel wat anders naar binnen krijgen dan melk en rijstebloem!
Het blijft leuk om te zien dat ze alles lekker in haar eigen tempo doet. Maar toch ben ik een beetje teleurgesteld dat een potje van Friso blijkbaar beter bevalt dan mijn versgepureerde worteltjes ;-)